معدن تینکلاجیو

روباز
آرژانتین، معدن تینکلاجیو
معدنکاری ابتدا بصورت حلزونی با نسبت باطله برداری 1.1:1 به ابعاد 100×75 متر و شیب 60 درجه با عیار متوسط 30 درصد B2O3 آغاز شد. بعدها گودال به ابعاد 150×175 متر و عمق 60 متر با نسبت باطله برداری 3:1 و ماده معدنی 36 درصد گسترش یافت. سپس تصمیم گرفته شده که ماده معدنی با عیار بیش از 14 درصد با بخش پرعیار تر مخلوط شده و عیار به 18 درصد رسانده شود. در سال 1981 ابعاد آن به 500×1000 متر و عمق 100 متر رسید. این ناحیه دارای چین خوردگی ها و گسل ها و مشکلاتی جابجایی متعدد و یک ساختار رسوبی ضعیف است. سایر اطلاعات:
میزان تولید: 4 الی 8 هزار تن در ماه
150 کمانه
ارتفاع از سطح دریا: 4000-4100 متر
عرض پله: 5.5 متر
ارتفاع پله: 5 متر
ارتفاع چال: 4.5 متر
قطر چال: 50 میلی متر
الگوی آتشباری: شبکه 5×5 متر
خرج گذاری: 10 کیلوگرم در هر چال، آمونیت 79 درصد
شیب پله: 68 درجه با گرادیان 1.5 درصدی برای آبکشی
جاده: دو جاده به عرض 12 متر و شیب 6-8 درصد

آمریکا، کرامرشروع استخراج: 1957، ابعاد در سال 1994: 1.83×1.52 کیلومتر و عمق 200 متر (حداکثر عمق در نظر گرفته شده، 396 متر)
بارگیری: شاول هیدرولیکی با ظرفیت جام 15 متر مکعب (23-27 تن)، سیکل 30-40 ثانیه، بارگیری کامیون 145 تنی در 5-6 سیکل، قابلیت حفر 1550 تن در ساعت
مواد معدن یولکسیت و کلمانیت به صورت مجزا انبار شده و باطله نیز به دمپ های شمالی و جنوبی برده می شود.
ماده معدنی ابتدا در کف گودال توسط یک سنگ شکن خرد شده (زیر 20 سانتی متر) و سپس بر روی یک نوار نقاله با شیب 18 درجه به فاصله 2 کیلومتر با سرعت 3 متر بر ثانیه (ظرفیت 1090 تن درساعت) از گودال بیرون برده می شود. کرنیت نیز بطور جداگانه در محلی برای ارسال به واحد تولید اسید بورنیک انبار می شود.
پایدار شیب گودال تحت تأثیر رسوبات سطحی سست، نفوذ آب و گسل ها
شیب جاده: 7 درصد، ارتفاع پله در روباره: 15 متر، ارتفاع پله در بوراکس: 9.1 متر، عمق چال: 10.7 متر، قط چال: 11.7 سانتی متر، فواصل چال: 4.9 متر، ترکیب آنفو: 36 کیلوگرم نیترات آمونیوم و 2.8 کیلوگرم گازوئیل در هر چال، آتشباری برقی